Blog

สรรพสิ่งมากมายที่เป็นอยู่มีอยู่กำเนิดขึ้นจากสงคราม War and Cinema: The Logistics of Perceprion ของ Virilio นักปรัชญาชาวฝรั่งเศส ไม่ได้เขียนขึ้นเพื่อสนับสนุนการสงคราม แต่ก็เป็นความพยายามรวบรวมเรียบเรียงและเชื่อมโยงให้เห็นว่า สงครามเมื่อต้นศตวรรษที่ 20 ทั้ง 2 ครั้งเกี่ยวพันกับภาพยนตร์อย่างไรบ้าง...

ชีวิตพิศวงของ Heraclitus

Heraclitus เป็นนักปราชญ์ในยุคก่อนโสเครติส (Pre-Socratic) ผู้มีชีวิตในช่วงระหว่าง 535-475 ปีก่อนคริสตกาล และด้วยคำกล่าวอันโด่งดัง "ไม่มีใครก้าวลงแม่น้ำสายเดิม 2 ครั้ง" หรือ "ทุกอย่างต่างเลื่อนไหล" (panta rhei) จึงมักมีคนนำเขาไปเปรียบเทียบกับพระโคตมพุทธเจ้า ที่เป็นคนร่วมยุคร่วมสมัยเดียวกันอยู่เสมอๆ...

นักเขียนที่ถูกเขียนขึ้นมา

From Dread to Language ของ Maurice Blanchot นักเขียน-นักปรัชญาฝรั่งเศสได้นำพาเราไปเผชิญกับปัญหาสำคัญเกี่ยวกับถ้อยคำสั้นๆ อย่างคำว่า "ฉันอยู่เพียงลำพัง" ที่นักเขียนจำนวนหนึ่งเขียนขึ้นมา โดยไม่รู้ว่า มันเป็นถ้อยคำที่ยอกย้อนในตัวเอง หรือสุดท้าย อาจเป็นเพียงตลกร้ายที่ผู้เขียนจะกล่าวเช่นนั้นต่อหน้าผู้อ่าน...

นักมองโลกในแง่ร้าย (Pessimist) อาจเป็นคนกลุ่มหนึ่งที่มีวิธีจัดการกับเหตุอับโชครุนแรงของตนเองหรือกับโลกใบนี้ได้ดีในแบบของพวกเขาเอง...

จดหมายรักถึงงานแย่ๆ

ในบรรดานวนิยายของ Charles Bukowski ที่ผมได้อ่านเช่น Post Office, Women, Factotum และ Pulp ผมติดใจกับเจ้าเรื่องหลังมากที่สุด และถึงแม้จะเป็นงานอ่านง่ายเกือบที่สุด แต่ผมกลับไม่เก็ทประเด็นหลายๆ อย่างในเรื่อง ที่ค่อนข้างเป็นมุขส่วนตัว หรือเป็นเรื่องที่จะเข้าใจได้ก็คงต้องย้อนกลับไปอ่านในวันที่พื้นภูมิทางวรรณกรรมเริ่มแน่น...

‘การกลายมาเป็นนักเขียน’ ของโบฮุมิล ฮราบัล (Bohumil Hrabal) นักเขียนชาวเชคคนสำคัญถือเป็นเกร็ดเล็กๆ ที่ชกวอเร็ตสกี (Škvorecký) นักเขียนร่วมชาติของเขาได้เล่าไว้อย่างน่าสนใจ (เราสามารถอ่านได้ในบทนำของงาน The Little Town Where the Time Stood Still ที่จัดพิมพ์ควบคู่กันกับ Cutting it Short ฉบับภาษาอังกฤษ) ...

เมื่อเราเอ่ยถึงนักเขียนและกวีนาซี เชื่อว่าต้องมีชื่อของ Gottfried Benn (1886-1956) รวมอยู่ในนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย เพียงแต่กรณีของ Benn นั้นต้องถือว่าเขาได้การให้อภัยจากสังคมวรรณกรรมทั้งในเยอรมันและนอกเยอรมันค่อนข้างรวดเร็วกว่านักเขียนคนอื่นๆ มากมาย...

การเขียนถึงโรงเลี้ยงบ้า (Madhouse) หรือพูดในภาษาสมัยใหม่ขึ้นคือสถานบำบัดจิตนั้น เริ่มปรากฏให้เห็นในวรรณกรรมตั้งแต่ศตวรรษที่ 18-19 เป็นต้นมา...

หนังสือบางเล่มเขียนขึ้นมาเสร็จก็เชยตกยุคไป แต่กับบางเล่มกาลเวลาก็โค่นลงไม่ได้ง่ายๆ และยังคงถูกอ่าน อ่านใหม่ และพบความน่าสนใจอยู่เสมอๆ และถ้ายึดตามคำนิยามของ Italo Calvino งานคลาสสิกคือผลงานที่ไม่เราไม่เคยอ่านจบ เพราะเรามักต้องหยิบขึ้นมาอ่านใหม่ชั่วชีวิตเรา...

Mário de Sá-Carneiro เป็นกวี-นักเขียนชาวโปรตุเกสผู้อำลาจากโลกไปด้วยวัยเพียง 26 ปี แต่บทกวีและเรื่องสั้นอันมีอยู่จำกัดนั้นทำให้ชื่อของ Sá-Carneiro ได้รับการจดจารว่าเป็นหนึ่งในนักเขียนสมัยใหม่นิยม (modernist) คนสำคัญของโปรตุเกสร่วมกับ Fernando Pessoa ยอดกวีผู้มีผลงานออกมามากมายภายใต้ชื่อและอัตลักษณ์ต่างๆ...

Roger Chartier นักประวัติศาสตร์หนังสือและวรรณกรรมแห่งสำนัก Annales ที่ผสมผสานและพัฒนาความคิดจากนักประวัติศาสตร์หนังสือรุ่นก่อนหน้าไปสู่คำอธิบายที่ลึกล้ำและแปลกใหม่สำหรับผู้อ่านอย่างเราอยู่เสมอๆ

หาก เกรเกอร์ ซัมซา กลายร่างเป็นแมลงยักษ์ภายในหนึ่งประโยค Things: A Story of the Sixties ของ Georges Perec ก็คือนวนิยายสั้นที่บอกเล่าถึงการกลายสภาพเป็นชนชั้นกลางใหม่ของเฌโรมและซิลวีที่ทำงานอยู่ในตำแหน่งนักวิจัยการตลาด...